Dinle beni dinle seyretme bön bön,
Ya defol başımdan ya kendine dön…
Ben boşa konuşmam konuşurken ön,
Sezim ile konuşurum efendi!..

Konuşmak içindir ağız ile dil,
Ben seni bilirim sen de beni bil!..
Konuşunca öyle korkarak değil,
Azim ile konuşurum efendi!..

Çünkü konuşarak ozan olunur,
Haklı sözden ancak haksız alınır,
Ben sövsem de onda ölçü bulunur,
Nazım ile konuşurum efendi!..

Nazım bir kalıptır, kapris sanma sen,
İflah etmez iflah sözümü kesen,
Bir adam olurdun beni dinlesen, 
Çözüm ile konuşurum efendi!..

Kirli su akıtmaz benim pınarım,
Akıtan olursa onu kınarım…
Sadece kınamam fikir sunarım,
Tezim ile konuşurum efendi!..

“Ne dinletir, ne de dinlerim” deme,
Kime senin pozun, efendi kime?
Hiç kimse olmasın kendi kendime,
Özüm ile konuşurum efendi!..

Ha kızanlar varmış kızanlar kızar,
Bana kızan ancak ağzımı bozar!
Ağzımla demezsem bu sefer yazar,
Yazım ile konuşurum efendi!…

Çünkü konuşmazsam ozanlık biter,
O zaman kahpeler keyfince öter,
Ben Ozan Arif’im saz bana yeter,
Sazım ile konuşurum efendi!..

13 Temmuz 2017,
Samsun