Çiçek ne kıra kıra,
Dallara yapraklara,
Kapanması zor yara,
Açtı eşşek arısı.
Vızladı dere nehir,
Kaza köy şehir şehir,
Bal umduk, amma zehir,
Saçtı eşşek arısı.
Ne dal, ne çiçek koydu,
Üçyüz de sinek doydu,
Orta direği oydu,
Biçti eşşek arısı.
İş gidince aksiye,
Puan düştü eksiye,
Evlerdeki saksıya,
Sıçtı eşşek arısı.
Sıkışmıştı tam iyi,
Ayarladı her şeyi,
Kendini arı beyi,
Seçti eşşek arısı.
O meşhur çağlarına,
Kar yağdı dağlarına,
Sonra köşk bağlarına,
Kaçtı eşşek arısı.
Arif bakma methine,
Çok etti milletine,
Ve eşşek cennetine,
Göçtü eşşek arısı.
Dallara yapraklara,
Kapanması zor yara,
Açtı eşşek arısı.
Vızladı dere nehir,
Kaza köy şehir şehir,
Bal umduk, amma zehir,
Saçtı eşşek arısı.
Ne dal, ne çiçek koydu,
Üçyüz de sinek doydu,
Orta direği oydu,
Biçti eşşek arısı.
İş gidince aksiye,
Puan düştü eksiye,
Evlerdeki saksıya,
Sıçtı eşşek arısı.
Sıkışmıştı tam iyi,
Ayarladı her şeyi,
Kendini arı beyi,
Seçti eşşek arısı.
O meşhur çağlarına,
Kar yağdı dağlarına,
Sonra köşk bağlarına,
Kaçtı eşşek arısı.
Arif bakma methine,
Çok etti milletine,
Ve eşşek cennetine,
Göçtü eşşek arısı.
