SELAM OLSUN UNUTMAYANLARA! Bugün Ülkücü Şehidimiz Dursun Önkuzunun Şehit oluşunun 48. sene-i devriyesi... 48 senedir yaza yaza bir olduk... Haberi yazıldı... Makalesi yazıldı... Romanı yazıldı... Şiiri, destanı yazıldı... Hatta ağıtı yazıldı ağıtı... Önkuzu; Önde gider Önkuzu... Anası "Dursun" demiş, Durmaz gider Önkuzu... Kuzu yürür; Önde Önkuzu yürür... Kuzular meledikçe, Gönlüme sızı yürür... ..................diye devam eden horyatlar yazıldı. Peki yazıldı yazıldı da ne oldu? Önkuzu ve Önkuzu gibi niceleri akıllarda mı tutuldu? Günü gelince kaç tanesini hak ettikleri gibi anıyoruz? Bazen kendi kendimize sorarız! "Nasıl bu hallere düştük" diye. Bence bu sorunun cevabını işte bu vefasızlıkta aramalıyız diye düşünüyorum. Haaa... Tabiki unutmayan unutmadı, Onlar aklında, onlar gönlünde tuttu... Ama maalesef çokları unuttu... En önce de onların o mübarek canları, Onların o mübarek kanları üzerinde sefa sürenler unuttu! Siz hiç duydunuz mu herhangi bir gurup toplantısında bir ülkücü şehidimizin yad edilerek konuşmaya başlandığını... Halbuki şehadeti her meclis gurup toplantısına rastlayacak onlarca şehidimiz olduğundan adım gibi eminim. Ama yeri gelince konuşmalarına çeşni yapmak, nutuklarına salata yapmak için 5000 şehidimiz olduğundan dem vururular! Öyle bir ağaca şehit isimleri asıp sene de bir gidip o ağacın dibinde basına poz vermekle olmaz bu işler... Onların isimlerini ağaç dallarına asmakla değil, onları geriden gelecek nesillerin gönüllerine, dimağlarına kazımakla olur. Bunun için de yapılacak o kadar çok şey var ki, hangi birini sıralasam şimdi... Hülasa yazılacak çok şey varda insanın eli varmıyor eli... Selam olsun onları aklından çıkarmayan, onları unutmayanlara... Selam olsun dualarıyla onların ruhlarını serinletelere... Selam, sızı ve dua ile efendim. Ozan Arif 23 Kasım 2018 Bad Homburg