“Resim varki lafı, sözü bitirir,
 Alır seni eskilere götürür,
 Seyrederken baş aklını yitirir,
 Geriye kupkuru bir hayal kalır…”

Bugün gönderilen aşağıda (sosyalmedya) ki fotoğraf, bir şiirimde ki bu dörtlüğü hatırlattı bana…

Yılların imbiğinden süzülerek dava adamlığını, ülkücülüğü, milliyetçiliği, Türk’e ve Türklüğe olan sevgiyi adeta bu güne damıtan şu fotoğrafı uzun uzun inceledim…

İnceledikçe neler düşündüm neler…
Dünü düşündüm…
Bugünü düşündüm…
Dünün dağlarını, tepelerini, bugünün alçaklarını, çukurlarını düşündüm!
Bir avuç inanmış yüreğin birbirine nasıl sahip çıktığını, dostluklarını pazara kadar değil mezara kadar nasıl taşıdıklarını düşündüm!

En önemlisi de vefayı düşündüm vefayı…
“Vefasızlık imanızlıktır…” sözünün ne kadar haklı bir söz olduğu geçti aklımdan…
Vefanın muhteşem bir güzellik, fedakarlık, paylaşım olduğunu bir kez daha anlattı bana bu fotoğraf…

Vicdansızlığın, yüreksizliğin, namertliğin hüküm sürdüğü iklimlerde hayat süremeyen bir duygu olduğunu da düşündüm tabi vefanın…

Ve bu garip düşüncelerimin ardından;
Haaa dedim kendi kendime,
“Demek ki vefa onun için bugün tedavülden kaldırılan bir değer..” diye karar verdim sonunda…

Efendim bu pek bilinmeyen fotoğrafı ve bana düşündürttüklerini sizinle paylaşırken, bu fotoğrafı bana gönderen Cevat Saraç ülküdaşıma da huzurunuzda teşekkür ediyordum.
Sağolsun, varolsun...

Selam, sevgi ve vefa ile efendim…

07 Mart 2018
Bad Homburg v. d. H.