Yahu düşünüyorum da,
çok şey mi istiyorum bazılarından acaba?

Adama diyorum ki düşün...
Ne yaparsan yap ama yapmadan önce düşün düşün...

Hemen alınıyor...
Alınmakla da kalmıyor, kızıyor.
Hatta benim düşün dememi küfür gibi telakki ediyor olsa gerek ki;
Aklı sıra bana hakaret ediyor, küfre yelteniyor!
Ozan Arif'liğimiz bitiyor, bozan Arif oluyoruz anında...

Anlaşılıyor ki;
Bırakın düşünceyi, düşünme eylemine bile karşı...

Çünkü ben düşün dedikçe, o bana papağan gibi kendine öğretilenleri veya meşrebine göre ağızlardan duyduklarını aktarıyor...
Kendi kandırılmış ya, aynı tekerlemelerle beni de kandıracağını sanıyor zavallı!..
Kendi düşüncesinin mahsulü olsa, elbette ki saygı duyacağım inanın!

Ama değil...
Kendi düşüncesi olmadığı o kadar belli ki, anlamamak için eşşek olmak lazım!

Halbuki insanı eşref-i mahluk yapan özelliklerden biri düşünmektir.
Ne var bunda kızacak anlamıyorum!

Mesela bir önceki yazımda ;
“Aklınıza, fikrinize özellikle de hür düşünce ve vicdanınıza mukayyet olun!
Çünkü;
Bu gün içine fikir yürütmeden girdiğiniz kör kuyudan, yarın fikir yürüterek bile çıkamazsınız..„ demişim...
Baktım ki buna bile tahammül yok!
Yahu insan olan insan buna kızar mı?

Haa... Demek ki, bir düşünürün dediği gibi;
“DüşünebiIen her canIının insan oIması,
insan oIan herkesin düşünebiIdiği anIamına geImiyor..„

İşte o zaman da insan şunu sormadan yapamıyor;
-Hani siz eşref-i mahluktunuz?!!..

23 Mart 2017
Bad Homburg v.d.H.