"Her nefis ölümü tadacaktır.."
Bu ilahi gerçeği bilmemize rağmen yine de ölümü yakıştıramadığımız insanlar vardır...

İşte Nedim Aycıl (Nedim Başkan) bu insanlardandı...
Ta... 1977'lerde Almanya Dinslaken teşkilatımızın Fetih gecesinde tanımıştım Onu...
Sonra 12 Eylül bizi yadellere savurdu...
Ve Almanya yıllarımızda gurbeti beraber yaşadık onunla ve onun gibi niceleriyle...

Nedim Aycıl;
Vatanımızdan, Ailemizden ayrı kaldığımız yıllarda bize Vatan olan, aile, yani ana-baba olan, yar olan, yaran olan gurbetçilerdendi...
Derdimizi derdi,
Hasretimizi hasreti bilen ülkücülerdendi o...

O bence sonradan ülkücü olanlardan değil,
Ülkücü doğan yüreklerdendi...

Erzincan'lıydı...
İklimi sert, yiğidi mert olan bir diyarın çocuğu idi...
Gurbetten dönmüş ve Memleketinde Erzincan'da yaşıyordu...
En son orada görüşmüştük Onunla...

Ameliyat falan geçirsede, kırk bin kere Maşallah dedirten cisten bir duruşu vardı...

Ama Ölmüş...
Ölüm Onu ayakta bulmuş...
Lakin ben yeni duydum...

Gece kalkmış, oturma odasında otururken kalpten vefaat etmiş...
Yani anlayacağınız bir çınar daha ayakta yıkılmış vesselam!..

Hatıralarımızı sayfalara sığdıramam...
Biliyorum ki; ne yazsam, ne söylesem onu geri getirmez...
Artık bize düşen onu rahmetle yad etmek...
Ona rahmet dilemek...
Ve başta ailesine yani evlatlarına, sonra da onu tanıyan Ülküdaşlarına sabır dilemek...

Onun için önce onu iyi tanıyan biri olarak kendime diyorum ki;

Başın sağ olsun Ozan Arif...
Başın sağ olsun Ülkücü hareket...

Güle güle Nedim Aycıl...
Güle güle Nedim Başkan...
Rehun şad, mekanın Cennet olsun İnşallah.

Amin...

8 Eylül 2016
Samsun