Her nereye gitsem tam,
Adam dediler adam…
Ülkücüyüm böyle nam,
Salarak yaşamışım…

Çocuktum üç hilale,
Koştum, erdim kemale,
“Turan” denen hayale,
Dalarak yaşamışım…

Sizler de bilirsiniz!
İz bıraktım yolda iz…
O yolu candan aziz,
Bilerek yaşamışım…

Ülküm için her yerde,
Talip oldum her derde,
Bu yüzden sürgünlerde,
Solarak yaşamışım…

Yeri geldi zulüme,
Kafa tuttum zalime…
Bazen kendi halime,
Gülerek yaşamışım…

Bana teşkilat bağı,
Dağı deldirtmiş dağı!..
Ben bir ülkü manyağı,
Olarak yaşamışım…

Bu manyaklık daha fevk,
Şevk vermiştir bana şevk…
Ben bu halden büyük zevk,
Alarak yaşamışım…

Bilenler bilir biraz,
Hırsızla işim olmaz!
Yetim hakkı değil, saz,
Çalarak yaşamışım…

Kaptımmıydı sazımı,
Esirgemem sözümü,
Hak edenle kozumu,
Bölerek yaşamışım…

Kahpe görsem yakından,
Kından çıkmışım kından!
Kahpeliğin hakkından,
Gelerek yaşamışım

Ne astın, ne de üstün,
Yanındayım dürüstün,
Hakkı her şeyden üstün,
Kılarak yaşamışım…

Ne zaman kalsam darda,
Mevlâ yetişti orda…
Şifamı dualarda,
Bularak yaşamışım…

Ölümse ölüm Hak’tan,
Hoşlanmam korkaklıktan,
Ben sadece puştluktan,
Yılarak yaşamışım…

Ozan Arif’im Ozan,
Böyle yaşadı bu can…
Yaşarken bile inan,
Ölerek yaşamışım…

18 Aralık 2017,
Bad Homburg v. d. H. / Ober-Erlenbach